بسم رب الاحمد

در عام الفیل (سالی که سپاه ابرهه به قصد تخریب خانه خدا به مکه هجوم آوردند) از نسل اسماعیل (ع) فرزندی به دنیا آمد؛ نام پدر این کودک، عبدالله و نام مادرش آمنه بود که پس از تولد نوزاد، نام " محمد " (ص) را برای او برگزیدند.

ازالقاب آن حضرت می توان به : خاتم الانبیا، امّی، کریم، رحمت، متوکل، امین، عبدالله و مصطفی اشاره کرد.

مورخان نوشته اند که روز تولد آن بزرگوار دگرگونیهایی در جهان رخ داد:

1- طاق قصر کسری شکاف خورد و کنگره های آن فرو ریخت، 2- دریاچه ساوه خشک شد، 3- آتشکده فارس که حدود هزارسال روشن بود، خاموش شد 4- همه پادشاهان جهان در آن روز حیران، سرگردان و گنگ بودند 5- همه بتها بر روی یکدیگر فرو ریختند 6- سحر ساحران در آن روز بی اثر بود 7-  کلمه لا اله الا الله در جهان طنین انداز شد و چون به دنیا آمد از نور وجودش عالم منور شد در آن هنگام کودک گفت:

                   "لا اله الا الله" و جهان با او گفت: "لا اله الا الله"..........

عبدالمطلب برای عرض سپاس به پیشگاه پروردگار، گوسفندی قربانی نمود و نام مولود را محمد گذاشت. چون سوال شد که چرا این اسم را انتخاب کردی فرمود: خواستم میان زمین و آسمان ستوده باشد لذا نام محمد را بر فرزندم گذاشتم....

... و تو گویی دست مشیت الهی و نگاه هدایت خداوندی بر آن بوده که رهروان رسالت محمدی را از شیعیان مذهب جعفری قرار دهد، چرا که در چنین ایامی، جمال جعفر بن محمد علیه السلام صادق آل محمد(ص) نیز جهان را روشن نمود.

او که در هفده ربیع الاول سال 83 در آسمان مدینة الرسول طلیعه طلوع گرفت. نام و لقب امام ششم علیه السلام توسط شخص پیامبر(ص)انتخاب گردید. شیخ صدوق در علل الشرایع نقل نموده که پیغمبر(ص) فرمودند:

هر وقت پسر من جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب متولد شد او را (صادق) نام گذارید چونکه از فرزندان او کسی همنام وی پیدا خواهد شد که بدون استحقاق دعوی امامت کند و او را جعفر کذاب گویند حضرت صادق (ع) تا سن 12 سالگی معاصر با جد گرامی اش حضرت سجاد (ع) و تحت تربیت ایشان بود، انگاه به مدت 19 سال با پدر بزرگوارش امام محمد باقر(ع) زندگی کردند. با این ترتیب 31 سال از دوران عمر خود را در خدمت جد و پدر بزرگوار (علیهما السلام) بدون واسطه از مبداء فیض، کسب نور می نمود و صرفنظر از ترتیب ربوبی، با استعداد ذاتی و ذکاوتی علمی، بزرگترین قهرمان عرصه علم گردید. ردای امامت و ولایت به مدت 34 سال بر قامت ان حضرت استوار بود بطوری که در این مدت مکتب جعفری به دست با کفایت و تدبیر با درایت ان امام برای همیشه برقرار شد و موجب احیاء و ابقاء شریعت محمدی گشت. انس بن مالک راجع به امام صادق(ع) می گوید:

او مظهر تقوی و پارسایی بود، بطوریکه همیشه در یکی از این سه حالت: یا روزه دار، یا نماز گزار و یا ترنم یاد حق بر لب داشت و از بزرگترین عبادت کنندگان و زاهدانی که خشیت و خوف الهی را همراه دارند، به شمار میرفت. حوزه درس امام صادق (ع) نمونه و اسوه مراکز علمی میباشد. حوزه ای با بیش از چهار هزار شاگرد عالم متبحر و حاذق که برخی با هدایت های امام و ارشادهای حضرت، بنیانگذار بعضی از علوم شدند.

پیامبر(ص)فرمودند:

 هنگامی که بدن مرده را در قبر قرار دهند، اگرعذاب از بالای سر بخواهد وارد شود تلاوت قرآنش مانع عذاب می گردد و چنانچه از مقابل وارد شود صدقه و کارهای نیک مانع آن می باشد. و چنانچه از پائین پا بخواهد وارد گردد، رفتن به سوی مسجد مانع آن خواهد گشت.ونیزفرمودند:  آگاه باشید کسی که با دوستی آل من بمیرد، شهید مرده است. آگاه باشید کسی که با دوستی آل من بمیرد، آمرزیده مرده است.

 امام صادق(ع) فرمود:

ما اشباخ نور بودیم در عرش الهی. خدا را تسبیح میکردیم در حالی که هنوز آدم پای وجود بر زمین خلقت نگذاشته بود. ما ریسمان محکم الهی هستیم، کسی که به ما تمسک کند نجات می یابد و کسی که از ما باز ماند به آتش غضب الهی گرفتار میشود.

موسم سرمستی دلهای شیدا آمده          مصطفی با حضرت صادق به دنیا آمده

بشنو از بال ملائک نغمه توحید را          در افق بنگر بروز واژه امید را