تعداد بازدید :
تاریخ : یادداشت ثابت - سه شنبه 93/7/16
«ای کمیل ! درب خانه ستمکاران را مکوب تابا آنها درآمیزی و همکار شوی و مبادا آنها را احترام کنی و در مجالس آنان شهادت دهی که خدا را از تو خشمگین کند و اگر ناچاری در مجلس آنان حاضر شوی پیوسته در ذکر خدا باش و بر او توکل کن و از شرشان به خدا پناه ببر و سر به زیر باش و در دل کردارشان را بد شمار و آشکارا خداوند را تعظیم کن تا بشنوند زیرا بدینوسیله موید گردی و از شرشان محفوظ بمانی»
«یا کُمَیل ! لا تَطرِق أبوابَ الظالِمین لِلإختِلاطِ بِهِم وَ الإکتِسابِ مَعَهُم وَ إیّاکَ أن تَعظِمَهُم وَ أن تَشهَد فی مَجالِسِهِم بِما یَسخَطُ اللهَ عَلیَک وَ إن اضطَرَرتَ إِلی حُضُورِهِم فَداوِم ذِکرِ الله وَ التَّوَکُّل عَلَیه وَ استَعِذ بِالله مِن شُرورِهِم وَ أطرِق عَنهُم وَ أَنکِر بِقَلبِکَ فِعلَهُم وَ اجهر بِتَعظیمِ الله تَسمَعُهُم فَأِنَّکَ بِها تُؤَیِّد وَ تُکفی شَرُّهُم .» (بخشی از وصیت امیرالمومنین علی علیه السلام به کمیل)
ارسال توسط روح الله حسنی