غزلی از سروده های بنده عاصی  که البته وقت کافی برای ویرایش و روتوش نداشتم . تقدیم به ساحت مقدس امام زمان(عج)

ای آسمانی ترین مرد روی زمین ظهور کن 

       اهل کویر دیدار سیراب ازفرصت حضور کن

       شبی ازسر لطف فاطمی گونه ات بیا و 

      ازکوچه پس کوچه های تنگ دل من عبورکن

      سیل فراق توباغ دلم را ویرانه کرد  

      بادستهای مهربانت این باغ را پر ز شور کن

      چون پرستویی پرشکسته کنج قفس فتاده ام  

      مرابه کوی عشق خود بر وازاینجا به دورکن  

      هرچندظلمت خانه قلبم ازبیابان بیش است

     این ظلمت کده ازپرتو نگه ات پرزنورکن

     عمریست درزمستان گناه خودجامانده ایم 

     بیاوازبهاروصلت جان رابیشه سرور کن

     شبا،شبای شادی وشماهم صاحب فرح    

     مرا برای درک خودت اهل شعور کن

     خسته وملولم ازدوری کرببلا جانا 

     اگرشود برات زیارت ما را تو جور کن

اللهم عجل لولیک الفرج.........