محبت امام زمان (ع)، که همان محبت خدا مي باشد (من احبکم فقد احب الله) [1] هم جنبه موضوعيت دارد، هم جنبه طريقيت. محبت و عشق به آن بزرگوار موضوعيت دارد، يعني نفس و ذات اين محبت و اظهار عشق و نياز به آن محبوب، مطلوب و ممدوح حضرت حق است. چنان که در احاديث و روايات ائمه معصومين (ع)، از طريق عامه و خاصه بر آن تأکيد شده است. زَمَخشَري در تفسير آيه: «قل لااسئلکم عليه اجرا الا الموده في القربي» 1اين حديث را نقل مي کند: 1. قسمتي از زيارت جامعه کبيره