گفتند:شهید که دیگر غسل نمیخواهد . . .
نمیدانستند
غسل هم بهانه ای بود
تا برای بارآخر
پسرش را نوازش کند....

قال امیرالمومنین : وَ لَقَدْ بَلَغَنى اَنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ کانَ یَدْخُلُ عَلَى الْمَرْاَةِ

 به من خبر رسیده مهاجمى بر زن


الْمُسْلِمَةِوَ الاُْخْرَى الْمُعاهَدَةِ فَیَنْتَزِعُ حِجْلَها وَ قُلْبَها وَ قَلائِدَها

مسلمان و زنِ در پناه اسلام تاخته و خلخال و دستنبد و گردنبند و گوشواره او را ربوده


وَ رِعاثَها...........فَلَوْ اَنَّ امْرَءاً مُسْلِماً ماتَ مِنْ بَعْدِ هذا اَسَفاً ما کانَ بِهِ مَلُوماً، بَلْ کانَ... بِهِ عِنْدى جَدیراً.

اگر بعد از این حادثه مسلمانى از غصه بمیرد جاى ملامت نیست، بلکه مرگ او در نظر مــن شــایستـه اســت...

فاطمیه سال 1435 بحرین......

در سکوت ما زنان شیعه بحرین گرفتار مغیره ها وقنفذها.........

اللهم عجل لولیک الفرج.........

           ای آسمانیان که زمین جایتان نبود

 
           مانده است خاطرات شما لای دفترم

            باشدحرام شیر حلالی که خورده ام

             روزی اگر ز خون شما ساده بگذرم

 

این هم وداع با سردار شهید کمیل ایمانی فرمانده تخریب لشکر ویژه 25کربلای مازندران

بعضیها با نام عقلانیت، با نام اعتدال، با نام پرهیز از جنجال و دردسر بین‌المللی، میخواهند از مبانی انقلاب و اصول انقلاب کم بگذارند!
این نمیشود؛ این نمیشود.
این نشانه‌ی بی‌صبری و نشانه‌ی خسته شدن است.

گاهی این خسته شدن را که خودشان خسته شده‌اند به مردم نسبت میدهند: مردم خسته شده‌اند! نه، نخیر.
مردم آن وقتی که احساس کنند مسئولین کشور با سربلندی مسلمانی و عبودیت خودشان را اعلام میکنند، خوشوقت میشوند؛ خوشحال میشوند.
این مردم، مسلمانند. حرکت مردم هم به خاطر همین بود.
این مردم مگر همان مردمی نیستند که انقلاب کردند؟ شعارهای انقلاب چه بود؟ این مردم مگر همان مردمی نیستند که هشت سال این جنگ مظلومانه را اداره کردند؟ همین مردم اداره کردند. مگر مردم دیگری هستند؟ غیر از آن مردمی که توی این کشور این کارهای بزرگ را انجام دادند، کدام مردم این کارها را کردند؟

روزی امیر المومنین امام علی "ع"  به ( طبیب یهودی ) فرمودند: سوالی دارم آیا میدانی دوای " گناه " که بیماری خطرناکی است چیست؟ جوان در فکر فرو رفته و با حالت تعجب گفت: خیر حضرت فرمودند پس گوش فرا دهید تا داروی گناه را به شما بشناسانم. از جای خود برخیز و به بوستان " ایمان " برو و چون وارد شدی مقداری از ریشه درخت " نیت " و دانه های " پشیمانی " و قدری از برگ " تدبیر " و تخم " ورع و" میوه " فهم " و اندازه ای از شاخه های " یقین " و مغز " اخلاص " و پوست" اجتهاد " و مقداری از ساقه های " انابه " و پادزهر " تواضع " را گرفته ، همه رابا حواس جمع با دلی متوجه و فهمی سرشار با انگشتان " تصدیق " و کف“ توفیق " میان طشت " تحقیق " میریزی و با " اشک " چشمانت شستشومیدهی و آنگاه آنها را میان دیگ " امید " ریخته به آتش " اشتیاق " می جوشانی ، آنقدر تا مواد زائد و رسوبش جدا شود تا عصاره و خامه " حکمت " به دست بیایدسپس آنرا گرفته در بشقاب " تسلیم و رضا " ریخته و باد نفخ و نسیم " استغفار "بر آن میدمی تا پیشتر از آنکه فاسد گردد خنک گردد و این شربت گوارا است .آنگاه در جایی که آدمی نباشد و جز خدا کسی تو را نبیند می نوشی . این است دوای درد گناه که بزرگترین درد و بیماری انسانهای عالم است

         

«و قضــی ربُّک أَلاّ تعــبدوا إِلاّ إِیّاهُ و و بالــوالدین احسـانا
إمّا یبلغــنّ عندک الکِبر أحدهما أو کلاهما
فلا تقل لّهمآ أُفٍّ ولا تَنْهَــرْهُمَا وقُِــل لَّهما قَولاً کریما»

(آیه 23-سوره اسراء)

«و پروردگار تو مقرر داشته که جز او را نپرستید و با پدر و مادر احسان کنید
اگر یکی از آن دو یا هر دو در کنار تو به پیری رسند،
به آنها اف مگو و آنها را به خشونت مران و با آنها کریمانه سخن بگوی.»

ابو ولاد حناط گوید: از امام صادق - علیه‏السلام - پرسیدم: خدای عزوجل که می‏فرماید: (و بالوالدین احسانا) «و به پدر و مادر احسان کنید» این احسان چیست؟
فرمود: احسان این است که با آنها نیکو معاشرت کنی و آنها را مجبور نکنی چیزی را که احتیاج دارند از تو بخواهند، اگر چه بی‏ نیاز باشند (بلکه باید اظهار نکرده وظیفه‏ ی خود را انجام دهی) مگر خداوند نمی‏فرماید: (لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون) «هرگز به نیکی نرسید، مگر از آنچه دوست دارید انفاق کنید»؟
سپس امام صادق - علیه‏السلام - فرمود: و اما فرمایش خدا: (اما یبلغن عندک الکبر أحدهما أو کلاهما فلا تقل لهما أف) «هرگاه یکی از آن دو یا هر دوی آنها نزد تو به سن پیری رسند کمترین اهانتی به آنها روا مدار». 

یعنی اگر تو را به ستوه آوردند و ملول کردند به آنها اف هم نگوئی (و اف علامت ملولی و بیزاری است) (و لا تنهرهما) «و بر آنها فریاد مزن» اگر تو را کتک زدند.
سپس فرمود: (و قل لهما قولا کریما) «و گفتار لطیف و سنجیده و بزرگوارانه به آنها بگو».
یعنی به آنها بگوئی خداوند شما را بیامرزد، این همان گفتار لطیف و بزرگوارانه است.
و فرمود: (و اخفض لهما جناح الذل من الرحمة) «و بالهای تواضع خویش را از محبت و لطف در برابر آنان فرود آر».
یعنی اینکه چشمانت را از نگاه رحمت و لطف به آنها پر کنی، و صدایت را بالاتر از صدای آنها بلند نکنی، و دستت را بالای دست آنها نکنی، و پیشاپیش آنها راه نروی و حرکت نکنی.

"""""""""""" نــــا خدای با خدایِ مــــا..""""""""""""
...............................................................
امــــام می دانـــست :

که شــما می شوی ناخــــدای باخــــدای کشــتـــی انقـــــلاب

والــّا با دلـــی آرام و قلبــــی مطمئــــن نمـــی رفتـــــــ ......